de operaties: borstconstructie en vaginaplastiek

In september 2021 heb ik een eerste gesprek gehad met de chirurg bij de Medische Kliniek Velsen. Om te weten waar ik rekening mee moest houden voor een vaginaplastiek.
In juni 2022 – een halfjaar na de start van de hormoonkuur – heb ik een intakegesprek gehad voor de operatie. Ik wist dat het genitale gebied onthaard moest worden. Dat zou meerdere laserbehandelingen duren. Om het proces niet te vertragen heb ik afgesproken dat ik deze kosten zelf zou voorschieten.
In december 2022 ben ik weer bij de chirurg geweest. Ik was klaar voor de operatie. Het ontharen van de genitale zone bleek niet meer nodig. Een nieuwe manier van opereren.
Inmiddels had ik begrepen dat ik ook gelijk een borstconstructie kon ondergaan. Dat was inderdaad mogelijk.
Uiteindelijk werden de operaties ingepland voor dinsdag 14 februari 2023.

De dag voor de operatie ben ik met een vriendin en vriend naar een vakantiehuisje in de buurt van Velzen gegaan.  Daar bleven zij die midweek. Zij hebben me naar de kliniek gebracht , zijn op bezoek geweest en hebben mij opgehaald.  Toen ik donderdag in het huisje kwam hadden zij het ook versierd.

De zaterdag voor de operaties heb ik een Kirtan meditatie meegemaakt. De weken ervoor had ik veel geluisterd naar Les nuits d’ete van Berlioz, met name het eerste lied Villanelle (mezzosopraan en piano). Een prachtig lied dat ik zelf ook een keer wil zingen.
Ik ging de narcose in met de (helende) mantra Ra Ma Da Sa en kwam eruit toen ik Villanelle hoorde in mijn hoofd. Is er een mooiere manier om weer terug te keren in het bewuste leven?
De operaties waren geslaagd. Hoewel alles nog wel moest genezen had ik gelijk het gevoel dat mijn lichaam was zoals het hoorde te zijn.

Maandag 20 februari met andere vriendin naar kliniek voor verwijderen katheter en tampon.
Hierna ben ik nog een paar keer voor controle geweest. Mijn borsten zagen er goed uit. In mijn vagina werd wat wild vlees gevonden. Maar bij de laatste controle was dit niet meer het geval.

Na de operatie kreeg ik ook een bloemengroet van mijn collega’s  en van de PKN Grote Kerk Schiedam. Heel fijn dat meeleven.
14 april heb ik een feestje gegeven om de geslaagde afronding van het transitieproces te vieren.

Ik wist dat het herstel een tijdje zou duren. Achteraf is dat wel meegevallen. Ik ben eigenlijk direct gaan doen wat ik kon doen. Het lastigste was dat ik minder energie had dan normaal. Dat had ik maar te accepteren. Gelukkig ben ik nu weer op mijn oude niveau.

(Gepubliceerd: 28 juni 2023)